Η σημασία της ράχης μας
Η χειροπρακτική είναι μια επιστήμη που μπορεί να βοηθήσει το άτομο που έχει χάσει την σωματική και οργανική του ισορροπία, την ομοιόστασή του, να ξαναβρεί την σωστή λειτουργικότητά του με την ελευθέρωση των πιεσμένων νεύρων μέσω των σπονδύλων.
Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι ικανός να αντιδράσει και να αυτοθεραπευτεί εάν δεν έχουν γίνει ανεπανόρθωτες ζημιές. Η χειροπρακτική είναι ένα φυσικό (αφάρμακο) θεραπευτικό σύστημα, όπου ο χειροπράκτης , εξειδικευμένος στο χώρο αυτό επιστήμονας, χρησιμοποιώντας τα χέρια, ρυθμίζει ειδικά τμήματα της σπονδυλικής στήλης με ελαφρές ανώδυνες κινήσεις στους σπονδύλους. Βοηθάει έτσι τον οργανισμό να επανέλθει στον υγιή ρυθμό του.
Η χειροπρακτική εφαρμοζόταν από τους Αιγυπτίους και τους αρχαίους Έλληνες στα Ασκληπιεία. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι τη μέθοδο αυτή, που έχει ελληνική προέλευση, την χρησιμοποιούσαν στα Ασκληπιεία της αρχαίας Ελλάδας. Δεν είναι μια άγνωστη μέθοδος, είναι τόσο παλιά όσο και η σπονδυλική μας στήλη(ράχη). Στα αρχαία κείμενα του Ηρόδικου (πατέρας της γυμναστικής), του Ιπποκράτη (πατέρα της ιατρικής), του Σωρανού (γυναικολόγου-μαιευτήρα), του Γαληνού και άλλων βρίσκουμε στα κείμενά τους αναφορές για τη ραχιοθεραπευτική όπως την αποκαλούσαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η φράση «Χρή δε πρώτον μεν γιγνώσκειν την φύσιν της ράχεος οία τις εστιν. Ες πολλά νοσήματα προσδέει αν αυτής» Δηλαδή, πρέπει να γνωρίζετε την σημασία της σπονδυλικής στήλης γιατί πολλά προβλήματα συνδέονται ή προέρχονται από αυτή.
Όπως διαπιστώνουμε, η τέχνη της θεραπείας της σπονδυλικής στήλης είναι αρχαία. Στα κείμενα του Σωρανού βρίσκουμε ότι την εποχή εκείνη πέρα από τα τρία γνωστά προβλήματα της σπονδυλικής στήλης-σκολίωση, κύφωση και λόρδωση- υπάρχει και τέταρτο πρόβλημα που το αποκαλεί ΣΕΙΣΙΣ, που στην σημερινή ορολογία λέγεται υπεξάρθρημα(subluxation). Αυτό το πρόβλημα χαρακτηρίζεται από μία λανθασμένη στατική αντιπαράθεση των δομικών στοιχείων της σπονδυλικής στήλης, μια παγίδευση αυτών μέσα στα όρια της φυσιολογικής τους κίνησης. Οι βλάβες που προκαλεί μια τέτοια ανώμαλη κατάσταση του κινητικού συστήματος έχουν σαν αποτέλεσμα την πρόκληση ανώμαλων νευρολογικών αντανακλάσεων, που προέρχονται από τους μυοσκελετικούς ή σπλαχνικούς σχηματισμούς τους. Η διόρθωση είναι σημαντική γιατί εξισορροπεί και εξαλείφει τις νευροπαθολογικές αντανακλάσεις .
Τις αιτίες των διαφόρων προβλημάτων κι ασθενειών τις απέδιδαν τότε σε τραυματισμούς, δηλητηριάσεις και αυθυποβολές. Σήμερα όμως μπορούμε να τις αποδώσουμε σε φυσικούς τραυματισμούς, σε χημικούς-θερμικούς-παθογονικούς ερεθισμούς και ψυχολογικό στρες. Η σύγχρονη παθολογία έχει τοποθετήσει τις αιτίες κάπως διαφορετικά, ως αιτίες περιβάλλοντος και εγγενείς.
Οι αιτίες του περιβάλλοντος ταξινομούνται ως ακολούθως:
- Σ’ ένα σωματικό τραύμα.
- Στα διάφορα παράσιτα, βακτηρίδια, μύκητες και ιούς.
- Στην κατανάλωση χημικών και τοξικών ουσιών.
- Και στη κακή διατροφή, έλλειψη ή υπερκατανάλωση τροφής.
Οι εγγενείς αιτίες ταξινομούνται ως ακολούθως:
- Κληρονομικές ή γενετικές ανωμαλίες.
- Παράγοντες που μειώνουν την αντίδραση του ατόμου που μπορεί να οφείλονται και σε μη γενετικές αιτίες ή σε προηγούμενες ασθένειες.
Η σωστή ενέργεια φυσικά είναι να απομακρυνθούν από το περιβάλλον του ατόμου οι αιτίες που προκαλούν το πρόβλημα και να το βοηθήσουμε να ξαναβρεί τον υγιή ρυθμό της ζωής του.
Ο σπουδαιότερος ρυθμιστής της υγείας του ατόμου είναι το νευρικό σύστημα, το οποίο αντιδρά στα διάφορα προβλήματα και ερεθισμούς μ’ένα δικό του νευρολογικό τρόπο, με αποτέλεσμα τις φυσικές και ιστολογικές αλλαγές που μπορούν να ενεργήσουν ως ενδογενείς πηγές νευρολογικών ερεθισμάτων και παύουν όταν ο αρχικός ερεθισμός σταματήσει. Αυτή η εσωτερική πηγή της αισθητηρίου διέγερσης μπορεί να προκαλέσει κινητικές αντιδράσεις όπου αρχίζουν να εκδηλώνονται συμπτώματα και επιπτώσεις με λειτουργικές και μορφολογικές αλλαγές και βλάβες.
Οι αρχαίοι γνωρίζοντας το πόσο σημαντικό ήταν για τον άνθρωπο η ισορροπία νου, ψυχής, και σώματος φρόντιζαν ώστε δίπλα από τα θέατρα να κτίζονται τα περίφημα Ασκληπιεία. Έτσι, συνδύαζαν το χώρο που καλλιεργούσαν το πνεύμα τους και όξυναν την κριτική τους σκέψη, το νου τους, με το χώρο που φρόντιζαν και θεράπευαν το σώμα τους. Ακολουθούσαν δηλαδή αυτολεξεί το ρητό «νους υγιής εν σώματι υγιεί».
Τα θετικά συναισθήματα και η καλή ψυχική υγεία πολλές φορές μπορούν να βελτιώσουν ή ακόμα και να νικήσουν τα προβλήματα υγείας. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε το μηχανισμό αυτής της διαδικασίας, όμως συνειδητοποιούμε ότι οι ιδέες υλοποιούνται σε πράγματα επηρεάζοντας έτσι την ύλη. Εδώ ακριβώς βλέπουμε ότι οι νόμοι της φυσικής και της ψυχολογίας είναι αδιαχώριστοι όταν αναφέρονται στην ανθρώπινη υγεία και ασθένεια και το σώμα ως ύλη εξηγεί ακριβώς αυτούς τους νόμους.
Ο άνθρωπος δεν πρέπει να μένει σε κατάσταση λύπης και να περιβάλλεται από αρνητικές σκέψεις, πρέπει να κάνει κάτι πνευματικό και θετικό για να βγει από τη δυνατή έλξη της άρνησης που θα τον οδηγήσει στην αρρώστια, στην αυτοκαταστροφή. Στις περιπτώσεις που εκδηλώνεται στον άνθρωπο σωματική αρρώστια, ο θεράπων με οποιαδήποτε θεραπεία δεν θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα εάν δεν έχει και μια συντρέχουσα πνευματική βοήθεια. Κι αυτό το γνώριζαν πολύ καλά οι πρόγονοί μας.